brukować — ndk IV, brukowaćkuję, brukowaćkujesz, brukowaćkuj, brukowaćował, brukowaćowany «pokrywać, wykładać brukiem» Brukować drogę, ulicę, podwórze. Brukowany dziedziniec … Słownik języka polskiego
brukowanie — n I rzecz. od brukować … Słownik języka polskiego
kostkować — ndk IV, kostkowaćkuję, kostkowaćkujesz, kostkowaćkuj, kostkowaćował, kostkowaćowany 1. «wykładać ulice, szosy itp. kostką; brukować» 2. techn. «nadawać powierzchni metalowej ładny wygląd przez wykonanie skrobakiem drobnych rysek tworzących… … Słownik języka polskiego
brukavoti — ×brukavoti, oja, ojo (l. brukować) tr. J, Kv grįsti akmenimis: Jau mūsų miestelį brukavoja, nebebus šlapumo Jnšk. Tilžės miestas brukavotas, ašaroms nuklotas JD223 … Dictionary of the Lithuanian Language
brukuoti — 2 ×brukuoti, uoja, ãvo (l. brukować) tr. K; R277 akmenimis grįsti, dirbti bruką: Turgų pradėjo brukuoti Vvr. Katras kelias ant marelių, – akmenims brukuotas JD578 … Dictionary of the Lithuanian Language
brūkuoti — ×brūkuoti, uoja, ãvo (l. brukować < vok. brauchen) tr. 1. R82 vartoti, naudoti: Aš brūkuoju tas žoles pro drugį K. Aš visokį valgį brūkuoju Gl. Kaip pradėjom pavasarį brūkuoti, nebe tie arkleliai Kl. 2. reikalauti: Aš brūkuoju piningų K.… … Dictionary of the Lithuanian Language
wybrukować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}brukować {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień